***ذرّت مکزیکی***

آن روزها تمام سخنها ترانه بود

هر واژه ی کتاب جهان عاشقانه بود.

باغ ستاره در شب هر شهر می شکفت

لبخندهای کوچکمان بی بهانه بود.

آن روزها سراسر تقویم عید بود

دلتنگی و صداقتمان کودکانه بود.

در ابتدا و آخر هر دفتر حساب

یک جمله ی خلاصه، ولی شاعرانه بود.

پاکیّ و عشق و مهر و صفا مثل جوی آب

در امتداد کوچه ی دلها روانه بود.

آن روزها شکستن عاشق گناه بود

معشوق در تمامی دنیا یگانه بود.

میشد ز درد و کینه و نفرت عبور کرد

پایان قصّه ها همگی منصفانه بود.

در هر غزل لطیفه ی نابی نهفته بود

لطفی دگر در اشک و نیاز شبانه بود.

ای روزگار تلخ از اینجا مرا ببر

تا آن زمان که تلخی و غربت فسانه بود.

 

*** خودم ***

 

1390/12/25

02:22